PHORCUS sive PHORCYS

PHORCUS, sive PHORCYS

Ponti ac Terrae filius. Hesiod. in Theogon. v. 237.

Αὖτις δ᾿ αὖ Θαύμαντα μέγαν καὶ ἀγήνορα Φόρκυν,

Γαίῃ μισγόμενος, καὶ Κητὼ καλλιπάρῃον.

Varro tamen Theseae, alii Thoosae legunt, Nymphae ac Neptuni filium fuisse scribit, qui filias habuit Phorcynidas scil. et Gorgonas, Medusam, Schenonem et Euryalen, de quib. Pindarus Pythiis. Item Thoosam, quae cum Neptuno coniuncta Cyclopem peperit Polyphemum. Ovid. Varro, Hesiodus, Homer. l. 1. Odyss. v. 68.

Α᾿λλὰ Ποσεισάων γαιήοχος ἀσκελὲς αἰὲν

Κύκλωπος κεχόλωται, ὃν ὀφθαλμοῦ ἀλάωσεν

Α᾿ντίθεον Πολύφημον, ὅου κράτος ἐςτὶ μέγιςτον

Πᾶσιν Κυκλώπεςςι, Θόωσα δέ μιν τέκε Νύμφη,

Φόρκυνος θυγάτηρ ἁλὸς ἀτρυγέτοιο μέδοντος.

Genuit etiam serpentem, qui mala Hesperidum tuebatur, ut ait Hesiodus θεογον. v. 333.

Κητὼ δ᾿ ὁπλότατον Φόρκυϊ φιλότητι μιγεῖσα

Γείνατο δεινὸν ὄφιν, ὃς ἐρεμνῆς κεύθεσι γαίης

Πείρασιν, εν μεγάλοις παγχρύσεα μῆλα φυλάςςει.

Genuit et Scyllam ex Hecate, ut sensit Acusilaus. Apollonius l. 4.

Ἠὲ παρὰ Σκύλλης ςτυγερὸν κευθμῶνα νέεςθαι

Σκύλλης Αὐσονίης ὀλοόφρονος, ἣν τέκε Φόρκυϊ

Νυχτιπόλος θ᾿ Ε῾κάτη, τὴν τε κλεἰοὺσι Κράταίν.

Fuit autem, si ad Historiam spectemus, Sardiniae atque Corsicae Rex, qui ab Atlante navali praeliô superatus, in ea pugna submersus sit, neque uspiam postea inventus, quare creditus fuit, se in Deorum marinorum numerum recepisse. Vide Palaephatum, c. 32. Περὶ τῶ τοῦ Φόρκυνος θυγατέρων, ubi Poetarum fabulam refutat, Phorcynem scil. 3. filias, quae inter se unum duntaxat oculum habentes, illô vicissim utebantur, habuisse. Nic. Lloydius.